Opublikowany 16 czerwca 2018
Aktualności, Aplikacja mobilna, Lidzbark Warm.

Armia napoleońska w Lidzbarku Warmińskim. Inscenizacja wielkiej bitwy pod Heilsbergiem

Bitwa pod Heilsbergiem – reduta. Fot. R. Alchimowicz

Ponad 300 rekonstruktorów w strojach z epoki napoleońskiej wzięło udział w inscenizacji bitwy pod Heilsbergiem. Do starcia Wielkiej Armii ze sprzymierzonymi wojskami rosyjsko-pruskimi doszło w Lidzbarku Warmińskim.

Według organizatorów, odbywająca się po raz 12. inscenizacja bitwy z 1807 roku pod Heilsbergiem, jak wówczas nazywano Lidzbark Warmiński, jest największą w Polsce pod względem liczby uczestników rekonstrukcją walk z epoki napoleońskiej. Wzięło w niej udział prawie 350 członków historycznych grup rekonstrukcyjnych z Polski, Litwy, Białorusi, Rosji, Czech i Holandii.

Jak powiedział Arkadiusz Jakszewicz z Lidzbarskiego Domu Kultury, widzowie zobaczyli ciekawe widowisko, z dużą ilością efektów pirotechnicznych i bogactwem barwnych mundurów trzech walczących armii.

Gościem specjalnym uroczystości był potomek korsykańskiego rodu Bonapartów – książę Charles Napoleon Bonaparte. Jest on przewodniczącym związku miast napoleońskich, a także bonapartystowskim pretendentem do tronu Francji, jako Napoleon VII.

W Lidzbarku Warmińskim turyści mogą również zwiedzać obóz grup rekonstrukcyjnych i jarmark historyczny z warsztatami dawnych rzemiosł. Wieczorem na lidzbarskim zamku odbył się Bal Oficerski ku czci Henryka Dąbrowskiego. Biletem wstępu był strój historyczny.

XI inscenizacja Bitwy pod Heilsbergiem. Fot. R. Alchimowicz

Do bitwy pod Heilsbergiem doszło 10 czerwca 1807 roku. Jest uważana za największą, pod względem liczebności wojsk i strat, bitwę oddziałów napoleońskich ze sprzymierzonymi siłami rosyjsko-pruskimi w obecnych granicach Polski. Walczyło w niej 55 tysięcy Francuzów oraz 80 tysięcy Rosjan i Prusaków.

O znaczeniu tego starcia świadczy to, że nazwę Heilsberg umieszczono na Łuku Triumfalnym w Paryżu, wśród miejsc najważniejszych batalii Napoleona. Bitwa pozostała nierozstrzygnięta. Obie strony poniosły ciężkie straty, a wojska sprzymierzone musiały porzucić warowny obóz pod Lidzbarkiem. Walka przyczyniła się jednak do zwycięstwa cesarza pod Frydlandem, które zmusiło cara Aleksandra I i króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III do zawarcia traktatów pokojowych w Tylży.