Bates Motel

Fot. Kadr z serialu Bates Motel – Filmweb.pl

Chyba muszę zacząć od samego początku. W 1960 roku Alfred Hitchcock nakręcił słynną i legendarną „Psychozę” z Anthony Perkinsem w roli Normana Batesa, szaleńca prowadzącego słynny motel. Film odniósł sukces, powstały kontynuacje, oczywiście już nie tak dobre jak pierwsza „Psychoza” z 1960 roku, ale powstały i cieszyły się jakąś popularnością. Minęły lata  i ktoś, gdzieś w Ameryce uznał, że można a może trzeba powrócić do historii Normana i do jego psychozy.

Powstał więc serial telewizyjny, który został dobrze przyjęty, zatytułowano „Bates Motel”. W rolę Normana wcielił się młody angielski aktor Freddie Highmore (znany z „Marzyciela”), łudząco podobny do młodego Perkinsa, zaś matkę Normę zagrała Vera Farmiga , amerykańska aktorka o ukraińskich korzeniach – świetna rola. Serial doczekał się kilku sezonów i jak już wspomniałem został dobrze przyjęty, czyli miał dużą widownię, zarówno w otwartej telewizji jak i na platformach streamingowych.

A teraz najważniejsze, akcja serialu rozgrywa się w dzisiejszej Ameryce z jej aktualnymi problemami i realiami – sporo biedy, kłopotów ekonomicznych, problemów z narkotykami, krwawe strzelaniny, czyli to wszystko co znamy z mediów. Ale proszę Państwa słynne domostwo na wzgórzu i motel są niemal żywcem przeniesione z amerykańskich lat 60 tych. Trochę to pokrętne ale fajne. W serialu mamy: niezdrową fascynację, zażyłość między matką a synem lub inaczej powiedzmy, widzimy złe objawy wyjątkowej miłości matki do syna, morderstwa – trup ściele się gęsto, objawy wyjątkowo groźnej psychozy i całą masę najróżniejszych przestępstw.

Życie w małym amerykańskim mieście dostarcza emocji nie tylko nastolatkom, także dorosłym, więc jesteśmy świadkami gorących romansów, gwałtownych rozstań i typowych dla amerykańskich produkcji telewizyjnych, nagłych i zagadkowych ekranowych niespodzianek np. niewidziany od dwudziestu lat brat nagle puka do drzwi. Jednak serial jest zupełnie niezły, mam za sobą trzy sezony (powstało pięć). sobrze, że nie za dużo, bo oczywiście wszystko można zepsuć, na razie serial jakoś trzyma się kupy. Wyjątkowe wrażenie robi ekranowy duet Farmiga i Highmore w rolach matki i syna, dobra gra aktorska i napięcie między nimi, godne uwagi. Jeszcze jedna uwaga, przy takich produkcjach odwołujących się do legendarnego dzieła, łatwo polec, popełniając błędy scenariuszowe lub po prostu obsadowe, ewentualnie ciągnąc produkcję w nieskończoność. Tu chyba się udało, podsumowując „Bates Motel” to taki hotel w którym zawsze możesz wynająć pokój ale nie zawsze go opuścić.

I jak zawsze zdanie o moich lekturach, „Born to run” to biografia Springsteena legendarnego Bossa, istotna rzecz dla miłośników dobrego rocka, trochę gorzka, czasem dowcipna i jest to niezły dokument opisujący dzisiejszą Amerykę.

Kinoman