Król Artur: Legenda miecza

Kadr z filmu

Tak, oczywiście pamiętam, co kiedyś napisałem, tak lubię historię na ekranie tę prawdziwą i zmyśloną. Historie ciekawe, mniej ciekawe ale dobrze opowiedziane, kolejna uwaga, nie jestem wielkim miłośnikiem kina Guya Richiego a to właśnie Guy Richie jest autorem nowej interpretacji legend arturiańskich.

„Król Artur: Legenda miecza” to opowieść o legendarnym królu Arturze i o rycerzach Okrągłego Stołu. Czyli mamy tu mały galimatias: kulturę celtycką, średniowiecze podlane gangsterskim sosem, przecież Richie jest mistrzem brytyjskiego kina gangsterskiego, lubi kino przewrotne, dowcipne, oparte na wartkim dialogu, szybkim, rwanym. Richie lubi charakterystyczne postaci i jego filmy są właśnie takimi charakternymi postaciami wypełnione, tak było w „Przekręcie” czy w obu „Sherlockach”.

„Król Artur” nie przekonał mnie do siebie bo jestem filmowym konserwatystą, nie lubię takiego mieszania gatunków np. komedii gangsterskiej z dramatyczną, podniosłą celtycką legendą. To mogło się udać, przy pewnej samokontroli, jednak uważam, że Richie poszedł na całość, korzystając z dużego budżetu, znanych i bardzo znanych aktorów, znanych epizodystów, na chwilę pojawia się legendarny piłkarz angielski David Beckham. Film ma znakomite tempo, ale chyba jest za szybki, jest to jakiś tam pomysł na odświeżenie legendy króla Artura i Pani z jeziora ale nie chwyciło, moim zdaniem jest to film po prostu słaby. Chociaż mamy tu oszałamiające efekty, pojedynki, piękne widoki, czary mary, ładne, nawet bardzo ładne panie, to nie wyszło, to chyba zły pomysł był.

Widziałem „Dunkierkę” Nolana, ale o tym później, muszę jeszcze pomyśleć. Natomiast na froncie literackim, bez zmian, czytam tak trochę już urlopowo (urlop zbliża się), czyli powtórkowo, Kena Folletta „Filary ziemi” o średniowiecznych budowniczych katedr, dobrze się to czyta, podobno ma się pojawić na rynku kolejny tom z tego cyklu. To dobrze.
Kinoman