Lista nieobecnych. Zobacz, kogo pożegnaliśmy w 2017 roku i posłuchaj wspomnień na antenie Radia Olsztyn
Odeszli w 2017 roku
W tym roku pożegnaliśmy wielu znanych Polaków, ludzi świata kultury, polityki, kościoła, nauki i sportu. Wśród nich były osoby związane z Warmią i Mazurami. W dniu Wszystkich Świętych oraz Dniu Zadusznym wspominamy tych, którzy na zawsze pozostaną w naszej pamięci.
Jerzy Kossela, Krystyna Sienkiewicz, Wojciech Młynarski, Zbigniew Wodecki, Wiesław Michnikowski i Anna Szałapak to wielcy artyści muzyki, estrady i kabaretu. Pozostały wspomnienia, teksty i piosenki, które przypomnimy Państwu już dziś po godzinie 21 w Radiu Olsztyn. W tym wyjątkowym dniu zaprezentujemy fragmenty wywiadów oraz refleksje na ich temat. Na ten wyjątkowych i nostalgiczny wieczór zaprasza Monika Szczygło.
ANDRZEJ BIEDRZYCKI
Andrzej Biedrzycki. Fot. www.stomil.olsztyn.pl
Urodził się 19 października 1966 roku w Biskupcu. Był związany z olsztyńskim Stomilem od 1981 roku, a w barwach najbardziej utytułowanego piłkarskiego klubu z Warmii i Mazur rozegrał rekordowe 196 meczów w ekstraklasie.
Po zakończeniu kariery pełnił w Stomilu funkcję trenera, dyrektora sportowego oraz asystenta pierwszego szkoleniowca i kierownika drużyny. Jak mówił w Polskim Radiu Olsztyn, to właśnie Stomil był jego drugim domem. Marzył o tym, żeby drużyna wróciła do ekstraklasy.
Andrzej Biedrzycki trafił do szpitala po zawale serca, którego dostał podczas treningu olsztyńskiego pierwszoligowca. Zmarł 21 kwietnia 2017 roku w wieku 50 lat.
Andrzeja Biedrzyckiego żegnali rodzina i kibice
Andrzeja Biedrzyckiego wspominają dziennikarze Polskiego Radia Olsztyn
WANDA CHOTOMSKA
Wanda Chotomska. Foto: PAP/Leszek Szymański
Urodziła się 26 października 1929 roku w Warszawie. Studia ukończyła na Wydziale Społeczno-Politycznym i Wydziale Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznych. Jako dziennikarka debiutowała w 1949 roku w „Świecie Młodych”. Podczas Powstania Warszawskiego była sanitariuszką. Po kapitulacji przebywała w obozie przejściowym w Pruszkowie, skąd udało się jej uciec. Zamieszkała w Mosznie. W 1947 roku zdała maturę.
Wanda Chotomska jest autorką setek wierszy, piosenek, scenariuszy teatralnych i opowiadań dla dzieci. Wydała wiele zbiorów wierszy dla dzieci, ważniejsze z nich to: „Tere-fere”, „Gdyby tygrysy jadły irysy”, „Kaczka tłumaczka”, „Dla każdego coś śmiesznego”, „Gdyby kózka nie skakała”.
W 1969 roku Chotomska otrzymała przyznawany przez dzieci Order Uśmiechu, którego sama była pomysłodawczynią. W 1976 roku została wpisana na międzynarodową Listę Honorową IBBY, a w 2003 r. otrzymała za całokształt twórczości Medal Polskiej Sekcji IBBY. Wanda Chotomska zmarła 2 sierpnia 2017 w wieku 87 lat.
JANUSZ GŁOWACKI
Janusz Głowacki. Fot. Rafał Siderski / Dziennik / Forum
Urodził się 13 września 1938 roku w Poznaniu. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, ale przeniósł się na wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. Wyrzucony za „brak zdolności i cynizm”, jak to oceniał po latach w autobiograficznej książce „Z głowy”, wrócił na UW i w 1961 r. ukończył filologię polską.
Janusz Głowacki, zwany popularnie „Głową”, zaczynał jako prozaik, przez wiele lat uprawiał felietonistykę, pisywał scenariusze filmowe. Choć w każdej z tych dyscyplin osiągnął sukcesy, prawdziwą sławę i międzynarodowe laury zdobył jako dramaturg. Autor takich tomów prozy jak: „Ostatni cieć” (2001), „Z głowy” (2004), „Jak być kochanym” (2005), „Good night Dżerzi” (2010) i „Przyszłem czyli jak pisałem scenariusz o Lechu Wałęsie dla Andrzeja Wajdy” (2013).
Głowacki był laureatem prestiżowych nagród literackich, m.in. American Theatre Critics Association Award, John. S. Guggenheim Award, Hollywood Drama-Logue Critics Award i National Endowment for the Arts. W 2005 otrzymał Nagrodę Ministra Kultury w dziedzinie literatury, a w 2011 r. został laureatem Nagrody Literackiej miasta stołecznego Warszawy – otrzymał nagrodę główną w kategorii „Warszawski twórca”.
JERZY KOSSELA
Jerzy Kossela. Foto. Wikipedia/Sp5uhe/Domena Publiczna
Urodził się 15 lipca 1942 r. w Częstochowie. Nosił nazwisko Kossela, podobnie jak większość rodziny, jedynie jego rodzice w wyniku administracyjnej pomyłki posiadali nazwisko Kosela. W pierwszych latach życia mieszkał w domu przy ul. Warszawskiej, po czym w 1946 lub 1947 r. rodzina wyprowadziła się do Gdyni i zamieszkała przy ul. Słupeckiej.
W 1961 r. stworzył zespół Elektron, który rok później przekształcił się w Niebiesko-Czarnych. W latach 1962-1964 odbywał służbę wojskową jako bibliotekarz. W tym czasie założył zespół Pięciolinie. Pierwszy lider zespołu Czerwone Gitary, który założył jeszcze w wojsku, gdy przebywał na przepustce. Po odejściu z zespołu u szczytu jego popularności w 1967 r. pozostał czynny w polskim życiu muzycznym i występował na estradzie do 1976, po czym rozpoczął pracę w charakterze prezentera dyskotekowego, którą wykonywał przez 15 lat. Po powrocie Czerwonych Gitar na estradę w 1991 znalazł się w zespole ponownie, jako gitarzysta i wokalista. Odszedł w 1993. Od 1999 r. ponownie w składzie zespołu, w ostatnich latach życia nie występował z powodu pogarszającego się stanu zdrowia. Jego estradowe pseudonimy to: Ciamcialamcia i Juras.
Autor wielu ponadczasowych przebojów, w tym: „Bo ty się boisz myszy” (muzyka i tekst), „Historia jednej znajomości”, „Matura” (teksty do muzyki Krzysztofa Klenczona). Współautor książki Czerwone Gitary to właśnie my! (Warszawa 1992). Jerzy Kossela był żonaty z Janą (Janiną) Kras.
Na płycie Czerwonych Gitar Jeszcze raz, której premiera odbyła się 14 marca 2015, znalazła się jego piosenka „Kocham dwie dziewczyny”, która powstała w 1965. W maju 2015 zaprzestał koncertowania z zespołem Czerwone Gitary, ze względu na poważne problemy zdrowotne, jednak po roku powrócił na scenę. Po raz ostatni zagrał 21 listopada 2016 r. w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Zmarł 7 stycznia 2017.
HENRYK KOSTYRA
Profesor Henryk Kostyra w Radiu Olsztyn
Urodził się 10 listopada 1945 r. w Wolsztynie. Stopień naukowy doktora nauk technicznych uzyskał w 1977 r., zaś doktora habilitowanego w 1985 roku. Tytuł naukowy profesora nauk rolniczych nadał Mu Prezydent RP w 1994 r. Profesor Kostyra był nauczycielem akademickim ponad 40 lat. Legitymował się wybitnym dorobkiem w dziedzinie biologii oraz technologii żywności i żywienia. W latach 1968-1984 był zatrudniony na Wydziale Technologii Żywności Akademii Rolniczo-Technicznej (ART) w Olsztynie, gdzie pełnił wiele funkcji kierowniczych. Pracował również w Instytucie Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie.
W 2001 r. Profesor podjął pracę w Olsztyńskiej Szkole Wyższej im. Józefa Rusieckiego. Dał się tu poznać jako ceniony wykładowca. Od 2003 r. pełnił również funkcję dziekana Wydziału Zdrowia Publicznego. W 2004 roku został prorektorem OSW, a po śmierci profesora Witolda Tulibackiego, w 2006 r. objął stanowisko rektora OSW, które piastował aż do śmierci.
Profesor Kostyra jako rektor OSW był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał: Brązowy, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Edukacji Narodowej. Ostatnio zaś Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego przyznał Mu Złoty Medal za Długoletnią Służbę, którego niestety nie zdążył już odebrać. Był członkiem licznych towarzystw i organizacji naukowych: Komitetu Technologii i Chemii Żywności Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności i komitetów redakcyjnych w licznych periodykach naukowych.
W ostatnich latach działalności naukowej zajmował się nutrikosmetologią, krzewił ideę nutrikosmetyki i nutrikosmetologii jako zespolenia nauki o żywności i żywieniu z kosmetologią. Zmarł 31 grudnia 2016 roku.
ERWIN KRUK
Erwin Kruk podczas uroczystości nadania tytułu doktora honoris causa UWM. Fot. Ł. Sadlak
Urodził się w 1941 roku w Dobrzyniu koło Nidzicy. Najistotniejszą część swojej twórczości poświęcił tematyce mazurskiej.
W latach 1989-1991 był senatorem pierwszej kadencji z listy Komitetu Obywatelskiego z województwa olsztyńskiego. Później przeszedł do klubu parlamentarnego Unii Demokratycznej. Pod koniec lat 90. był wiceprezesem zarządu Polskiego PEN Clubu.
W 2007 roku Erwin Kruk został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2016 roku otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Był laureatem wielu nagród za twórczość literacką, m.in. miesięcznika „Literatura” za Książkę Roku, Ministra Kultury i Sztuki, polskiego PEN Clubu czy Literackiej Nagrody Warmii i Mazur. Zmarł 31 marca 2017 w Olsztynie.
Posłuchaj audycji wspomnieniowej o Erwinie Kruku.
WOJCIECH MŁYNARSKI
Wojciech Młynarski. Fot. PAP
Urodził się 26 marca 1941. Poeta, satyryk, dramaturg, scenarzysta, autor tekstów piosenek i piosenkarz, także kompozytor i reżyser teatralny. Był absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim (1963).
W 1962 zadebiutował w klubie studenckim „Hybrydy” jako autor tekstów satyrycznych. Od 1963 sam wykonywał piosenki. Jego pierwszym wielkim przebojem była „Niedziela na Głównym”. Za swoje utwory był wielokrotnie nagradzany m. in. na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Współpracował z wieloma kabaretami, m. in. ze słynnym „Dudkiem”. Zmarł 15 marca 2017 w wieku 76 lat.
Artysta był częstym gościem w audycjach Marka Markiewicz i Jaromira Wroniszewskiego z kabaretu Czyści jak Łza. Ostatni wiersz artysty, który pojawił się na antenie Radia Olsztyn nosi tytuł „Już ja z Tobą nie zostanę”.
Młynarski Wojciechi – Już ja z tobą nie zostanę
WITOLD PYRKOSZ
Kadr z serialu „M jak Miłość” Witold Pyrkosz.
Urodził się 24 grudnia 1926 roku w Krasnymstawie. Zanim rozpoczął karierę artystyczną pracował jako intendent w Centralnej Poradni Ochrony Macierzyństwa i Zdrowia Dziecka.
W 1954 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Krakowie. Rok później debiutował w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach w sztuce Włodzimierza Perzyńskiego „Lekkomyślna siostra” w reżyserii Tadeusza Kubalskiego, gdzie grał Janka Topolskiego.
W 1956 roku miał miejsce jego debiut ekranowy w filmie „Cień” Jerzego Kawalerowicza. Pyrkosz doskonale sprawdzał się zarówno w rolach dramatycznych jak i komediowych, ale to te ostatnie przyniosły mu prawdziwą popularność. Kreacje w takich obrazach jak „Janosik”, „Vabank”, czy „Alternatywy 4” na stałe utkwiły w pamięci polskich widzów. Aktor był również współtwórcą i reżyserem kabaretu „Dreptak”. Do momentu śmierci znany młodszym widzom głównie jako Lucjan, z serialu „M jak Miłość”.
Zmarł 22 kwietnia 2017 roku w wieku 90 lat.
KRYSTYNA SIENKIEWICZ
Spotkanie Krystyny Sienkieiwcz ze słuchaczami Radia Olsztyn. Fot. Ł. Węglewski
Debiut filmowy Krystyny Sienkiewicz odbył się w 1958 roku w filmie „Pożegnania”, gdzie aktorka zagrała mały epizod. Widzowie pokochali ją za role w ”Smarkuli”, „Lekarstwie na miłość” czy „Rzeczpospolitej babskiej”. Gwiazda występowała też w znanych serialach, takich jak „Graczykowie” czy „Na dobre i na złe”.
Przez całe swoje życie Sienkiewicz była związana z kilkoma warszawskimi teatrami: Ateneum, Syreną, Komedią czy Rampą.
W grudniu 2015 roku była gościem Ewy Zdrojkowskiej w audycji Spotkanie autorskie. Wizyta w Olsztynie była okazją do promocji książki pt. „Różowe zjawisko”.
Posłuchaj rozmowy Ewy Zdrojkowskiej z Krystyną Sienkiewcz.
Spotkanie Autorskie – Krystyna Sienkiewicz
DANUTA SZAFLARSKA
Danuta Szaflarska w filmie „Pora umierać” w reżyserii Doroty Kędzierzawskiej. Fot. materiały prasowe Best Film
Urodziła się 6 lutego 1915 roku w Kosarzyskach. Absolwentka słynnego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST-u) z 1939 roku. Zaraz po studiach rozpoczęła karierę artystyczną w Teatrze na Pohulance (1939 -1941) w Wilnie. W ciągu dwóch lat zagrała około dwudziestu ról w sztukach o bardzo urozmaiconym charakterze – od klasyki po obyczajowe komedie.
Po wojnie, przez rok, występowała w Starym Teatrze w Krakowie (1945-1946), a następnie w Łodzi w Teatrze Kameralnym (1946-1949). W 1949 roku, po likwidacji Teatru Kameralnego, wraz z zespołem Erwina Axera przeniosła się do Warszawy. Do 1957 roku występowała w Teatrze Współczesnym, potem w Narodowym (1954-1966). Od 1966 do emerytury w roku 1985 w Teatrze Dramatycznym. Potem, gościnnie, występowała i do dziś występuje na scenach niemal wszystkich warszawskich teatrów.
Zmarła 19 lutego 2017 roku w Warszawie.
ZBIGNIEW WODECKI
Zbigniew Wodecki podczas gali Fryderyki 2016. Fot. www.wodecki.pl
Urodził się 6 maja 1950 w Krakowie. Był wokalistą, instrumentalistą, kompozytorem, aranżerem. Swoją przygodę z muzyką rozpoczął już w wieku 5 lat. Z wyróżnieniem ukończył szkołę w klasie skrzypiec Juliusza Webera.
Grał m.in. z Ewą Demarczyk, Markiem Grechutą, w zespołach Czarne Perły i Anawa. Był skrzypkiem Orkiestry Symfonicznej PRiTV oraz Krakowskiej Orkiestry Kameralnej. Jako wokalista zadebiutował w latach 70. Wszyscy znamy jego niezapomniane przeboje „Zacznij od Bacha”, „Izolda” czy „Pszczółka Maja” albo „Chałupy”.
Laureat wielu konkursów i festiwali. Instrumentalista, kompozytor, aranżer. Sam o sobie mówił, że jest „śpiewającym muzykiem”. Lista jego osiągnięć muzycznych jest bardzo długa. Zrealizował kolejny projekt, efektem czego jest płyta „1976: A Space Odyssey”. Marzył także o lansowaniu młodych, zdolnych ludzi, których kreowałby na prawdziwe gwiazdy. Zmarł 22 maja 2017 roku w wieku 67 lat.
W 2013 roku artysta był gościem Moniki Szczygło w audycji Przy kawie.
Zbigniew Wodecki – rozmowa cz.1
Zbigniew Wodecki – rozmowa cz.2
Redakcja: Ł. Sadlak
Źródła: Radio Olsztyn, www.uwm.edu.pl, www.rp.pl, www.filmweb.pl, www.wikipedia.org, www.culture.pl.
