Zabiła dziecko po urodzeniu i zostawiła je na plaży. Usłyszała wyrok

Fot. A. Pastuszka

Rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata – taki wyrok wydał Sąd Okręgowy w Elblągu w sprawie Katarzyny W. Kobieta była oskarżona o spowodowanie śmierci swojej nowo narodzonej córki.

Pięć lat temu Katarzyna W. urodziła dziecko w mieszkaniu. Przykryła dziewczynkę kołdrą, zatykając jej usta i nos, a następnie zaniosła na plażę w Starej Pasłęce. Partner kobiety podczas przesłuchania w sądzie zeznał, że nie wiedział, że była ona w ciąży.

Sprawa początkowo toczyła się przed Sądem Rejonowym w Braniewie. Prokurator zarzucił kobiecie, że nieumyślnie spowodowała śmierć nowonarodzonego dziecka. Sąd, wydając wyrok 5 września 2017 roku, przypisał jej dokonanie właśnie tego czynu i skazał na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata. Wyrok został uchylony przez Sąd Okręgowy w Elblągu po apelacji oskarżyciela posiłkowego. Sąd Okręgowy w Elblągu, już jako sąd pierwszej instancji, uznał, że Katarzyna W. nie dopuściła się nieumyślnego spowodowania śmierci, ale przestępstwa tzw. dzieciobójstwa. Kwalifikowane jest z innego przepisu, jednak zagrożone taką samą karą pozbawienia wolności – od 3 miesięcy do 5 lat.

Jak wyjaśnił Sąd Okręgowy, tzw. dzieciobójstwo jest uprzywilejowanym, szczególnym rodzajem zabójstwa, dokonanego przez matkę na własnym dziecku w okresie porodu pod wpływem jego przebiegu. Okolicznością łagodzącą jest stan psychiczny (a ściślej naruszona równowaga stanu psychicznego) matki w czasie popełnienia czynu.

Po przeprowadzeniu badania psychiatryczno-psychologicznego Katarzyny W. stwierdzono, że zamiar zabójstwa powstał u niej w wyniku silnego przeżycia emocjonalnego, wywołanego przebiegiem porodu. Było to jej drugie dziecko. Pierwsze dziecko, które zmarło po porodzie, urodziła w wieku 15 lat. Nie miała oparcia w rodzinie. W wieku 17 lat zaszła po raz drugi w ciążę. Ukrywała ją przed wszystkimi, nawet swoim chłopakiem, najprawdopodobniej obawiając się reakcji otoczenia. Urodziła w pokoju, leżąc obok śpiącego ojca dziecka. Te okoliczności skutkowały tym, iż zamiar zabójstwa dziecka był konsekwencją czynników psychofizycznych i społecznych, spowodowanych w głównej mierze sytuacją życiową, w której znalazła się oskarżona.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił, że oskarżona jest sprawcą młodocianym i od czasu popełnienia przestępstwa nie weszła ponownie w konflikt z prawem. Ponadto zerwała z dotychczasowym życiem, mieszka w innej części kraju, pracuje. Ma partnera, który również pracuje. Razem mieszkają i wychowują ich wspólne dwuletnie dziecko. Warunki ich życia są dobre. Dziecko ma zapewnione wszystkie potrzeby.

Z kwalifikacją czynu nie zgadza się obrońca oskarżonej Paweł Okal. Nie wyklucza złożenia apelacji – podobnie jak prokuratura. Ta jednak zanim podejmie decyzję o zaskarżeniu wyroku w części kwalifikacji czynu, najpierw ponownie zapozna się z wystawiona opinią biegłych powołanych w tej sprawie.

Sąd orzekł również, że Katarzyna W. ma zapłacić tysiąc złotych zadośćuczynienia ojcu dziecka.

Wyrok nie jest prawomocny.

Redakcja: K. Ośko